SEÇMELER
  
İnsan edince kendi kemâliyle imtizac.
Tenzil-i kadr-i âhere hissetmez ihtiyaç.
 


Bu taş cebinime benzer ki aynı makberdir;
Dışı sükûn ile zahir, derunu mahşerdir.
 


Bilmem ne söyleyim ölümün bir kerameti;
Kabr olmasaydı biz koparırdık kıyameti.
 


Her ferd bir vazife içindir, gelir gider;
Bilmez nedir vazifeyi, lâkin edâ eder. 
 


Evet tarz-ı kadim i şi’ri bozduk, hercümerc ettik,
Nedir şi’r-i hakikî safha-i irfana dercettik;
 


Bütün dünyaya bazan tabiat ninni söyler;
Uyur kuşlar koyunlar, uyur köyler şehirler.
 


Sanmayın yer katında bir bodrum,
Açmışım gök yüzünde bir uçurum
Ki derununda ben varım ancak!.
 


Anlıyan kimse var mı hatırda?
Ben eminim ki devr-i hazırda
Yazdığım şeyler anlaşılmayacak.

Abdülhak Hâmit Tarhan
( 1852 - 1937 )



Taha Toros Arşivi, 001506757006



İmtizac: Uyuşmak, iyi geçinmek

Âher: başka, diğer

Cebin: alın

Derun: iç tarafı