ZÜHRE-İ HİNDİ
  
Yeşil giymiş eminim ben gelenden
Ya cennetten gelir yahut çemenden
  


Tamamiyle çekilmişti harâret
Harâret bende toplandı o demde
İnerdi kühdan yalnızdı hem de
  


Fakat manzar değil bundan ibaret
Olurdu cânibeyninde nümâyân
Gezen tavûslardan bir hıyâbân
  


Hemen her bir kademde bir nezaret
Güzellik kabil-i ihfâ değildir
Bunun da hâricinde müstedildir
  


Nüfûz etmiş siyâbından o hâlet
O bir sim-âba benzer sâf bir hüsn
Yeşil giymiş değil şeffaf bir hüsn
  


Çemenlerden pezirâ-yı huzâret
İner pâyına balâdan gürizân
Şihâb-ı sebzdi üftân u hizân
  


Ziyâsı tarh tarh etmiş sirâyet
Dağılmış âftâb eşcâr içinde
Eser hoş bir nesim envâr içinde
  


Perilerden meleklerden beşaret
Bu heyette ne mümkün bir sitâre
O bir kızdır müekkel nev-bahare
  


Çemenler pâyına eyler dehâlet
Yakın görmekteyim benden fakat dûr
Ağaçlıklar içinde bir yeşil nûr
  


Şeb-i nili-i mehtâba rekabet
Cehennemler sönermişce o esnâ
Güneş batmıştı mahvolmuştu ammâ
  


İnerdi kûhtan bir böyle âfet
Hulûl etti o birden reh-güzâre
Şitâbından çekildim bir kenâre
  


Yakından bakmaya gelmezdi tâkat
Yakından bakmaya hâcet de yoktu
Peyinden gitmeğe cür'et de yoktu
  


Şaşıp kaldım güzâr etti nihayet
Olurdu renkler peydâ izinden
Tebessüm yâl ü bâlinden dizinden
  


Nesimindense reyhân-ı şebâbet
Cesaret vermedi tahrik-i pâye
Fakat gönlümde tahrik-i hevâye
  


Yetişti gördüğüm şekl ü kıyâfet
Biraz sonra belâ-yı rîh-ı menhûs
Çıkıp baktım ağaçlar hep zemin-bûs
  


Ederler gittiği semte işâret
Sehâb ü cûy-bâr ü şâm yek-ser
Mehâsinden ne varsa hep sefer-ber
  


İlâh'il hüsne kılmışlar refakat
"Nedir" derdim koşup dehşetle her sû
Hayat-ı yâr-i zâyidir! Nedir bu?
  


Bu zulmet-gehte sahrâ-yı kîyamet.

Abdülhak Hâmit Tarhan
( 1852 - 1937 )




Parlâmenter Şairler, S. 293-294



Kûh: Dağ

Canibeyn: İki taraf, iki yan.

Nümayan: Görünen

Hıyaban: Cadde. İki tarafı ağaç dikili yol

İhfâ: gizlemek

Siyab: Elbiseler, giyecek şeyler

Dehalet: Sığınmak

Hulûl: Girme, görünme

Reh-güzer: Geçilen yol

Şitab: Seyirtmek, koşmak

Peyinden: Ardından

Peyda: Aşikar

Yâl ü bâl: Boybos düzgünlüğü

Reyhân-ı şebâbet:  Tazelik kokusu

Mehâ: Tazelik, güzellik