Aşkım, öğretmenim benim
En büyük acım
Yıkılmışlıkla başlar ismin
Ölümle biter.
Ne dediğimi bilmiyorum
Ne demem gerektiğini
Bir doğum
Öbür gün ölüm
Arada kalan yaşamak
Arada yücelen sadece aşk.
Zaman kötürümleşti içimde
Aşk boynu bükük
Kederden
Saçımı uzatıyorum
Acım hafifliyor biraz
Ama yaşlanıyorum
Giderek saçım dökülüyor
Giderek acılara karşı daha
Korunmasız kalıyorum
Ömür son aşk kırıntılarını topluyor
Son hayal kırıklıklarını
Ölmek zor gelmiyor da
Aşktan kopmak çok zor
Geliyor yalan yok.
Artık anlıyorum
Geç kalmış bir hayat
Geç kalmış bir aşk bu
Boşuna zorluyorum kendimi
Sevda destanı yaratmak için
Tek başına sevda destanı yaratılmıyor
Tek başına aşk yaşanmıyor.
Seviyorum demekle bitmiyor her şey
Biraz da yürek ister bu işler
Aşık ama yalnızım
Bu korkudan deliğinden çıkamayan farenin
Yiyecek beklemesine benziyor
Yaşlı ve bunak bir farenin
Yılanların midesine yolcu bir farenin
Seviyorum demekle bitmiyor her şey
Biraz gençlik istiyor bu işler...
