KALEMİM

O kadar yorgun düştüm ki
Bu mısraları yazan kalem bile
Öksürüyor, kan kusuyor
Kanıyla seni anlatmaya çalışıyor.



Yazıp yazıp bitiremiyor
Bir gün kızıyor sana
Bir gün seni seviyorum diyor
O da anlamıyor, anlatamıyor.



Önce yazdıklarını hatırlamıyor
Seni her saniye biraz daha seviyor
Güzellik katıyor güzelliğine
Daha mutlu etmek istiyor seni.



Bu gece sabahlayacağız onla
Senin güzelliğini yazacağız
Benim sevdamı da unutmayız
Unutmayız gözlerini unutamayız.



Eğer yorulursak yazmayız
Seni yaşarız benliğimizde
Sonra yaşadığımızı yazarız
Birbirine girer kelimeler, ağlarız.



Delikanlıyız ama aşk için ağlarız
Yıkarız önümüzde ne varsa
Seni alırız içinden 
Dünyayı da yakarız…

ABDULLAH YILMAZ