O BELDE

Denizlerden
Esen bu ince havâ saçlarınla eğlensin.
Bilsen
Melâl-i hasret-ü gurbetle ufk-u şâma bakan
Bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin!
Ne sen,
Ne ben,
Ne de hüsnünde toplanan bu mesâ ,
Ne de âlâm - i fikre bir mersâ
Olan bu mâi deniz,
Melâli anlamayan nesle âşinâ değiliz.
Sana yalnız bir ince tâze kadın
Bana yalnızca eski bir budala
Diyen bugünkü beşer,
Bu sefil iştihâ, bu kirli nazar,
Bulamaz sende, bende bir ma'nâ,
Ne bu akşamda bir gam-ı nermîn
Ne de durgun denizde bir muğber
Lerze-î istitâr-ü-isti'nâ



Sen ve ben
Ve deniz
Ve bu akşam ki lerzesiz, sessiz
Topluyor bû-yu rûhunu gûyâ.
Uzak
Ve mâi gölgeli bir beldeden cüdâ kalarak
Bu nefy-ü-hicre müebbet bu yerde mahkûmuz...



O belde?
Durur menâtık-ı dûşîze-i tahayyülde;
Mâî bir akşam
Eder üstünde dâimâ ârâm 
Eteklerinde deniz
Döker ervâha bir sükûn-u menâm.
Kadınlar orda güzel, ince, sâf, leylidir,
Hepsinin gözlerinde hüznün var
Hepsi hemşiredir veyâhût yâr
Dilde tenvîm-i iztrâbı bilir
Dudaklarındaki giryende bûseler, yâhût,
O gözlerindeki neylî sükût-u istifhâm
Onların rûhu, şâm-ı muğberden
Mütekâsif menekşelerdir ki
Mütemâdî sükûn-u-samtı arar.
Şu'le-î bi-ziyâ-yı hüzn-ü kamer
Mülteci sanki sâde ellerine
O kadar nâtüvân ki, âh, onlar,
Onların hüzn-ü lâl-ü müştereki,
Sonra dalgın mesâ, o hasta deniz
Hepsi benzer o yerde birbirine..



O belde
Hangi bir kıt'a-i muhayyelde?
Hangi bir nehr-i dûr ile mahdût?
Bir yalan yer midir veya mevcût
Fakat bulunmıyacak bir melâz-ı hulyâ mı?
Bilmem.. yalnız
Bildiğim, sen ve ben ve mâî deniz
Ve bu akşam ki eyliyor tehzîz
Bende evtâr-ı hüzn-ü ilhâmı
Uzak
Ve mâî gölgeli bir beldeden cüdâ kalarak
Bu nefy-ü hicre müebbet bu yerde mahkûmuz...
Ahmet Haşim
( 1887 - 1933 ) 


Melâl: üzüntü, hüzün, dert
Şâm: akşam
Mesâ: akşam
Âlâm: elemler
Mersâ: liman
İştihâ: hor ve hakir görme
Nermîn: yumuşak, ince
Muğber: gücenmiş, küskün
Lerze: titreyiş, sallantı
İstitâr: içe kapanma
İsti'nâ: çekimserlik
Bû: koku, râyiha
Mâî: mavi
Cüdâ: ayrı, ayrı düşmüş
Nefy: sürgün
hicr: ayrılık
menâtık: mıntıkalar, bölgeler
dûşîze: el değmemiş, bakir
Ârâm: dinlenme
Ervâh: ruhlar
Menâm: uyku
Leyl: gece
Dil: gönül
Tenvîm: uyutma
giryende: ağlamaklı
Sükût: sessizlik
İstifhâm: soru
Mütekâsif: yoğun
Mütemâdî: devamlı
Samt: suskunluk
Şu'le: alev
Bî-ziyâ: ışıksız
Hüzn-ü kamer: Ayın hüznü
Nâtüvân: güçsüz
Lâl: sessiz, suskun
Muhayyel: hayal edilen
Dûr: uzak
Mahdût: sınırlanmış
Melâz: sığınak
Tehzîz: titreme
Evtâr: teller



                  
Ahmet Haşim, Hayatı, Sanatı
ve Seçilmiş Şiirleri, S. 70-71