GÖLGELER

                  
Unutmadım gözümün içine bakışlarını soğuk ve çaresiz.
Gecenin rengi gibi kapkara gözlerinle.
İçime düşen sıcak bir korkunun ezikliği bu.
Yağmur yağar, küçücük saçlarından burnuna damlar.
Benim yüreğimde kor yangınları alevler bilemezsin.
Çareye, çaresizliğe edilen ana avrat küfürler,
Sidik kokan İstiklal Caddesi sokaklarında,
Üç kuruşa satılan umutların tezgahları vardır.
Görürüm yüreğim kanar, sen küçücük bir tartının önünde,
Soğuktan titreyen çenende üşüyen ellerini ısıtırken,
Buz tutmuş bakışların sana faydası yoktur.
Bilirim aşk kokan nefeslerin pırıltıları,
Senin gölgende yitip gidecektir habersiz.
Daha bilmeden, duymadan içindeki uzak özlemlerini,
Bir tartının ıslak göstergesinde yitirdiğini.
Tıkanır nefesim gözlerim gözlerine değdiği anda.
Çook insan sesi duyarım ıslak caddelerde,
Nedense bedensiz gölgeler geçer gözlerimin önünden.





Ahmet Emre UĞUZ