HÜZÜN 
  
Gücüm, hayatım, nem varsa kaybettim;
Kaybettim, ah, dostlarımı, neş'emi;
Kalmadı hatta kibrim, azametim;
Oydu vehmettiren dahiliğimi.



"Hakikat budur" dedikleri zaman,
Karşımda sahiden bir dost zanettim.
Hakikati anlayıp duyduğum an;
Çoktandır galip gelmişti nefretim.



Ama işte hakikat ebedîdir;
Yaşarsa bir kimse ondan bihaber,
Alemde ömrünce gafil kişidir.



Tanrı soruyor, cevap vermek ister,
İyi ki ağlamışım arasıra
Elimde kalan servet bu, dünyada.

Alfred De Musset
(1810-1857)
 

( Fransa ) 


Çeviri : Cahit Sıtkı Tarancı





Dünya Şiir Antolojisi 1, S. 547-548




Şiiri seçen : Nebahat Akgül