PERİLİ SARAY
  
İyi perilerin mesken tuttuğu
Vadilerimizin en yeşilinde
Görkemli bir saray yükseliyordu
Bir zaman, Düşünce Han'ın mülkünde.
Başı yücelerde – parlak bir saray
Orada, mülkünde Düşünce Han'ın!
Kanat germemişti melekler böyle
Onca güzel yapıların üstüne.



Görkemli, yaldızlı, sarı sancaklar
Çatısı üstünde dalga dalgaydı
(Çok eskidendi bunlar, bütün bunlar
Eski zamanlardaydı)
Gönül eğliyordu usul bir rüzgâr
O tatlı günde
Ve sorguçlu, solgun surlar boyunca
Taşıyordu kanatlı kokularını.



Yolcular mutlu vadiden geçerken
Arasında ışıklı pancurların
Şekiller görürlerdi devinen
Düzgün ezgileriyle bir lavtanın
Yöresinde saltanatlı bir tahtın
Paraphyrogene'ın oturduğu.
Duruşunun heybetinden belliydi
Han'ıydı mülkün o, efendisiydi.



İnci, yakut kaplı, pırıl pırıldı
Kapısı o güzel sarayın
Geliyordu bir Yankılar alayı
Arasından, ışıklı, akın akın.
Görevleri, o tatlı görevleri
Yalnızca şakımaktı
Dayanılmaz güzellikte bir sesle
Ruhunu, bilgeliğini krallarının.



Kara giysili uğursuz varlıklar
Saldırdılar yüce Han'ın erkine
(Yas tutun oy! – yarınların güneşi
Doğmayacak o mutsuzun mülküne!)
Evinin yöresinde yeşeren utku
Artık yalnız bir öykü anlatılan
Ve zifiri karanlık bir anıdır
Rahmetli çağlardan kalan.



Şimdi o vadiden gelip geçenler
Arasında kırmızı pancurların
Tepinen geniş şekiller görürler
Uyumsuz ezgilerin eşliğinde.
Hızlı ve ölümcül bir ırmak gibi
Solgun bir kapının arasından
Sökün eder gudubetler alayı
Gülemeyip de gülmekten çatlayan.

Edgar Allan Poe
( 1809 - 1849 )



( Amerika Birleşik Devletleri ) 


  Çeviri : Erdoğan Alkan




Annabel Lee (Şiirler), S. 72-74