HEP'LE HİÇ ARASINDA
  
Kasvet dolu bir gündü, onca yağmura rağmen
Bir baştan öbür başa kentin keyfini sürdüm
İçimi temizledim, onun dışında durdum,
Bir düşten sıyrılarak yitik bedenimle ben.



Yalnızdım, eskimiştim, gök delinmişti sanki,
Bulutun terkisinde yalnızlığımı gördüm.
Yaşam serüvenimin elbette her zamanki
Gizini ondan sorup düşlere kilit vurdum.



Yalan söze hep şaştım, şiirsel sözde piştim,
Kendime varmak için "saçma"yla özdeşleştim
Hep'in ardında koşup Hiçkimse olmaktı bu,



Yokluğu yazgı sayan bir varoluş umudu
Artık ben de dünyaya bırakalmış bir candım,
Hiçliği varlık sandım, onunla oyalandım!

Ahmet Necdet (Sözer)
( 1933 - 2010 )




Gökliman, Toplu Şiirler, S. 290