RAMAK KALMIŞTI

Ramak kalmıştı Gelmesine ölümün, Bir an bile değil, Çıplak bir el Belirdi birdenbire Gelip tuttu elimi. Günlere, haftalara Yitik renklerini Kimdi bu geri veren? İnsansal evrenin O bitimsiz yazına Gerçekliğini geri veren kimdi? Ben ki nemenemliğini Bilmediğim bir öfkeyle Boğulurdum sürekli. Hayatıma büyük bir Açıkhava Kolyesi takmak için Yetti, iki yol yetti. Küçücük bir hareketti, Uyurken bir okşayış Ya da bir soluk Yüzümde gezinen, Ya da bir çiy Omuzuma yağmış. Alnıma geceleyin Yaslanan bir alındı, İki iri gözdü açılmış Ve bir anda, evet bir anda Tüm evrende ne varsa Dönüştü bir buğday tarlasına...

Louis Aragon
( 1897 -1982 )


( Fransa )

Çeviri : Attilâ Tokatlı

Louis Aragon, Aşk Şiirleri, S. 21-22





ŞİİR PARKI