RAMAK KALMIŞTI
Ramak kalmıştı
Gelmesine ölümün,
Bir an bile değil,
Çıplak bir el
Belirdi birdenbire
Gelip tuttu elimi.
Günlere, haftalara
Yitik renklerini
Kimdi bu geri veren?
İnsansal evrenin
O bitimsiz yazına
Gerçekliğini geri veren kimdi?
Ben ki nemenemliğini
Bilmediğim bir öfkeyle
Boğulurdum sürekli.
Hayatıma büyük bir Açıkhava
Kolyesi takmak için
Yetti, iki yol yetti.
Küçücük bir hareketti,
Uyurken bir okşayış
Ya da bir soluk
Yüzümde gezinen,
Ya da bir çiy
Omuzuma yağmış.
Alnıma geceleyin
Yaslanan bir alındı,
İki iri gözdü açılmış
Ve bir anda, evet bir anda
Tüm evrende ne varsa
Dönüştü bir buğday tarlasına...
Louis Aragon ( 1897 -1982 )
( Fransa )
Çeviri : Attilâ Tokatlı
Louis Aragon, Aşk Şiirleri, S. 21-22
|