RAMAK KALMIŞTI
  
Ramak kalmıştı 
Gelmesine ölümün, 
Bir an bile değil, 
Çıplak bir el 
Belirdi birdenbire 
Gelip tuttu elimi. 



Günlere, haftalara 
Yitik renklerini 
Kimdi bu geri veren? 
İnsansal evrenin 
O bitimsiz yazına 
Gerçekliğini geri veren kimdi?



Ben ki nemenemliğini 
Bilmediğim bir öfkeyle 
Boğulurdum sürekli. 
Hayatıma büyük bir Açıkhava 
Kolyesi takmak için 
Yetti, iki yol yetti. 



Küçücük bir hareketti, 
Uyurken bir okşayış 
Ya da bir soluk 
Yüzümde gezinen, 
Ya da bir çiy 
Omuzuma yağmış. 



Alnıma geceleyin 
Yaslanan bir alındı,
İki iri gözdü açılmış 
Ve bir anda, evet bir anda 
Tüm evrende ne varsa 
Dönüştü bir buğday tarlasına... 

Louis Aragon
( 1897 -1982 )



( Fransa ) 


 Çeviri : Attilâ Tokatlı




Louis Aragon, Aşk Şiirleri, S. 21-22