İKİ KÂNUN (*) AYININ ŞİİRİ
  
Benim aşkım tıpkı bir menekşedir, 
mor, diş izleri gibi
Aşkım işler yüreğime
çıplak ayağın kumlara gömülmesi gibi
Suyun derin öpüşleri susamış gibi
hep onun izini gözler
Aşkım benim o dingin gece yarısıdır
ülkeden ülkeye gider
Sensin benim aşkım,
gümüşlenir odalarda aynalar senin sayende
Biricik aşkım, dalgın aşkım,
hava gibi ve sanki değişen gölge
Diri aşkım benim,
sümbül adımlarıyla yaşamım da yürümektedir
Güzel aşkım, ki rengi
yüreğimin boyadığı biricik renktedir
O uzun gece gömleğinde,
yakan aşkım benim, ey kadınım
Alevlerin okşamak için 
toprağa yayılması gibidir canım
Acımasız aşkım,
dokunur dokunmaz dağılan bir çiçek demeti
Aşkım benim,
titrek dudaklarımın yedi iklimde izlediği
Aşkım benim,
bütün diller onun için bağrı açık gömlektir
Yumağı karışmıştır cümlenin
ve iki eli böğründe bir haldedir
Aşkımın eşiğinde çünkü dil unutur
bütün hile ve oyunlarını
Başka bir sözcüğüm de yok
bu kapıda söylemek için aşkımı
Kim anlatabilir ki gün ışığı nedir
ve nasıldır bir köre
İşte şiir de ölür böyle sevdadan
aşk sözleri söyleye söyleye
Can verir tıpkı,
ayın son çeyreğinde bir yılın bitişi gibi
Anıların çürüyüp küflendiği şarkısız bir ülke gibi
Yazdım ben bu dizeleri
dipsiz uçurumunda mutsuzluğumun
Acıdan kıvranırken
yarından umutsuz birine benziyordum
Bulamayan kazıtmak için
bir anlamlı yazıt mezar taşına
Güllerin ölümüne benzeyen o iki sözcük
Aşkım benim’den başka.

Louis Aragon
( 1897 -1982 )



( Fransa ) 


Çeviri : Özdemir İnce




(*) Aralık ve ocak ayları anlamına gelen Arapça
“Kânun” sözcüğü özgün şiirde yeralmaktadır




Dünya Şiir Antolojisi 1, S. 663