ÂMİNLER 
  
Gördük safamızda kutlu Tâcüddin'i;
Gördük, tanıdık Ayaşlı Bünyâmin'i..
Besbelli, bizimkiler kanadsız, Tanrı'm;
Varsın sana - bari - onların "âmin"i! 


İKRAM

Yanmışlara, ey mâvilerin mâvisi gök,
Dök mâvini, dök mâvini, dök mâvini, dök!
Renginle yıkansın - yine - içler, dışlar;
Kansın - yine - ikrâmına yaprak, dal, kök ! 


ÂMİN 

Gönlüm, dilim, "Artık, acılar dinsin!" der;
"Sönsün nefretler, sona ersin kin!" der...
Çıkmaz, lâkin, duâma "Âmin!" diyecek..
Ancak, mezarından ölüler, "Âmin !" der! 


YENİDEN 

Elsizlere el, dilsize dil ver yeniden!
Lütfet, bize bir şanlı nesil ver yeniden!
Dünyayı alıp avcuna birgün, Tanrı'm,
Avcunda bu dünyaya şekil ver yeniden! 


YURT 

Dün, kutsal ellerle sürülmüş yurdum:
Onlardan sonra küstürülmüş yurdum...
Allah, sana lâyık etsin evlâtlarını,
Ey kubbesi "âmin"le örülmüş yurdum! 
Arif Nihat Asya
( 1904 - 1975 )



Dualar ve Âminler, S. 71-72