RESİM


Her gün
Enginlerden engin
Yücelerden yüce
Bir duygu sarar bizi
Bu sınıfa girince.



Yanda, bir uçtan bir uca.
Mavi deniz
Odanın içinde güneşleri bulunca.
Isınırız.



Enginlerin engini deniz olsa
Deniz ufak!
Yücelerin yücesi güneş olsa
Güneş küçük!



İlk günü gördük, nerden geldi:
Duvardaydı
Denizleri, güneşleri
Küçülten büyüklük.



Kürsünün üstünde bir resim:
Gözleri denizlerden mavi
Bakışları güneşlerden sıcak.
Dört mevsim.



Kürsünün üstünde:
Atatürk'üm, arkasında al bayrak
Kolları kavuşturmuş göğsünde.



Bu resimle başlar bizim günümüz
Karşımızda Atatürk'ü gördükçe
Kıvançla dolar, taşar gönlümüz.



Öğretmenimizin kürsüde
Verdiği dersi
Dinler bizimle birlikte
Atatürk'ün resmi.



Çalışkanız, çünkü
Çalışınca
Bakarız, Atatürk güldü.



Bir yanlışlık yapsak
Bulutlanır gözleri
Anlarız Atatürk üzüldü.



Gelsek kürsünün dibine
Görür bizi
Eğilince.



Kalksak, gitsek gerilere
Otursak arkalarda;
Başımızı kaldırmadan duyarız:
Atatürk orada.



Öteki odalarda
Başka başka resimleri Ata'mın.
Atatürk'üm artık ömrüm oldukça
Bu resminle karşımdasın!



Yok hiç birinde
Bundaki tılsım
Değişen çizgilerle
Canlı gibi bu resim.



Öyle canlı ki sanırım
Ben de bir gün okulu bitirince
Uzanan ellerinle
Okşanacak sırtım.



Öyle canlı ki, sanırım
Karanlık bile olsa
Serpeceğin ışıkla
Aydınlanır yollarım.



Tıpkı sınıftaki gibi
Yapacağım bir işte
Bu resmindir rehberim:
Kötülüğe uzanırsam
Çat kaşlarını
Tutulsun ellerim.



Tıpkı sınıftaki gibi
Bütün ömrüm boyunca
Yaptığım bir işte
İyi, doğru oldumsa
Sevincini belli et.
Gülümse!



Yaprak yaprak dökülürken önümde
Her yıl, dört mevsim;
Sınıflar içinde yalnız bu sınıf,
Resimler içinde yalnız bu resim!
                               
(Varlık Dergisi, 1 Kasım 1951, Sayı 376)


~ Behçet NECATİGİL ~



Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi
Mayıs 1981, S: 353, s. 729-731


Bu şiiri sesli izlemek için tıklayınız.