HEYKELİNİN KARŞISINDA


Gezerken her dudakta sen uzaktan uzağa,
Önünde gürlüyorum ben derinden derine!
Düşmüş gibi bir dağın gölgesi öbür dağa
Alevlenen başımı dayadım mermerine...



Kimdir sana bağlayan böyle hür bir milleti:
Dizlerinde gönüller sanki çiçek demeti. 
Peygamber Tanrısına duymadı bu hasreti, 
Vermedi bu kudreti Tanrı Peygamberine...



Hangi kandır demirden nabzında böyle vuran?
Hangi rüzgâr bu sönmüş ateşi tutuşturan?
Kuşların çıkmadığı dağlara ordu kuran,
Cihangirler sürünür senin eteklerine...



Çözdüğün gün boynuma halkalanan düğümü
Anladım bir mezardan hayata döndüğümü.
Yalnız senin önünde duydum küçüklüğümü:
Benzedi istirabım Allah'ın kederine...
                               

~ Vasfi Mahir KOCATÜRK ~



Atatürk Şiirleri, TDK, B. Necatigil, S. 40