HÂLÂ KOYNUMDA RESMİN 
  
Sımsıcak konuşurdun konuşunca 
ırmak gibi, rüzgâr gibi konuşurdun 
yayla kokuşlu çiçekler açardı sanki 
çiğdemler, güller, mor menevşeler açardı 
sımsıcak konuşurdun konuşunca. 
Hâlâ koynumda resmin. 
 



Dağları anlatırdın ve dostluğu 
bir ceylan gibi sekerdi kelimeler 
Sesini duymasam çölleşirdi dünya 
dağlar yarılır ırmaklar kururdu 
bulutlar çökerdi yüreğime. 
Hâlâ koynumda resmin. 
 



Gün akşam olur, elinde kitaplar 
ve bir demet çiçekle çıkıp gelirdin 
bir kez bile unutmadın "merhaba" demeyi 
ve en yanık türküleri nasıl da söylerdin 
bir dostun vurulduğu gün.
Hâlâ koynumda resmin. 
 



Kaç mevsim kırlara çıkıp 
çiçekler topladık mezarlar için 
Belki ürküttük tarla kuşlarını 
belki kurdu kuşu ürküttük 
ama aşkı ürkütmedik hiç. 
Hâlâ koynumda resmin. 
 



Ve hâlâ sımsıcak durur anılar 
sımsıcak ve biraz boynu bükük 
Ne varsa yaşanmış ve paylaşılmış 
yasak bir kitap gibi durmaktadır 
ve firari bir sevda gibi. 
Şimdi duvarlarda resmin.

Ahmet Telli
( 1946 -      )
 




Kalbim Unut Bu Şiiri, S. 87-88




Şiiri Seçen : Nebahat Akgül



Şiiri şairin sesinden dinlemek için tıklayınız.