Sonsuza açılan bir pencereden
ölümlü gözlerle bakmak dışarı
ve hatırlamak yeniden
yaşanmış ilahi sevdaları.
Şairin mai mirası bu mu?
Hüznün üstünde yükselen taht
sefalet içinde mutlu,
bolluk içinde bedbaht.
Ve sönmüş meşalelerle yürümek
karanlığın kalbine doğru,
şair, ebediyete dek
kapanmaz sana hüznün yolu...
