MAHÛR 
  
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız 
O mahûr beste çalar Müjgân'la ben ağlaşırız 
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız 
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız 
O mahûr beste çalar Müjgân'la ben ağlaşırız. 



Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı 
Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı 
Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı 
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı. 
O mahûr beste çalar Müjgân'la ben ağlaşırız.



Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra 
Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara 
Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara 
Gün döndü geceler uzar hazırlık sonbahara
O mahûr beste çalar Müjgân’la ben ağlaşırız.

Attilâ İlhan
 ( 1925 - 2005 ) 





Attilâ İlhan, Bir Avuç Kıvılcım,  S. 103