GÜZ HÜZNÜ / ÖLÜ KIŞ
I.
Islak düşünce tanelerine bulaştı
yüreğimin toprağı,
Katışıksız bir aşktı filizlendi
Güz hüznünü saldı tohumuna
Rüzgarda ruhuma zerk etti ...
II.
Baharda
düşlerin kör kuyularına açtı çiçeklerim
sarısı yayıldı dalga dalga ...
III.
Beyaz çiçeklerle dolu sandalına bakıyorum
Uzaklaşıyor karanlıkta
sular dingin.
Gidişinin izini çiziyor
dumanlı bakışlarım.
Peşinde martılar,
yıldızlara yolculuk ...
IV.
Ölü kış,
yalnızlığına küskün
ve dost bu duygu kalabalığından kaçışlara...
S. Aylin ANTMEN
| | |