GÜZ HÜZNÜ / ÖLÜ KIŞ


I. Islak düşünce tanelerine bulaştı yüreğimin toprağı, Katışıksız bir aşktı filizlendi Güz hüznünü saldı tohumuna Rüzgarda ruhuma zerk etti ... II. Baharda düşlerin kör kuyularına açtı çiçeklerim sarısı yayıldı dalga dalga ... III. Beyaz çiçeklerle dolu sandalına bakıyorum Uzaklaşıyor karanlıkta sular dingin. Gidişinin izini çiziyor dumanlı bakışlarım. Peşinde martılar, yıldızlara yolculuk ... IV. Ölü kış, yalnızlığına küskün ve dost bu duygu kalabalığından kaçışlara... S. Aylin ANTMEN



 




ŞİİR PARKI