Sen varsın;
Aç kaldığım sofralarda,
öptüğüm dudaklarda.
Sen varsın günün her saatinde.
Seni sevmek var,
unutmam gerektiği halde.



Bir de ben varım;
Deli, divane.
Ne yaptığımı anlatmaya utanırım.
Nasıl derim unutamadım seni,
özledim çocuksu gözlerini,
ki.. onlar çıldırtan...
Anlamalısın beni,
hiç böylesine,
duygularımı gizleyecek kadar aciz,
dönmektense,
ölmeyi isteyecek kadar cesur,
olmamıştım ki..
Hiç böylesine,
çaresiz kalmamıştım ki..



Aklımı karıştıran bir bilmece gibisin.
Ve..
her bilmece gibi
çözülmeye mahkum.
Bu gün değilse bile,
bir gün mutlaka çözeceğim.



Biliyorum, özlediğini...
Özlediğini biliyorum..
Ancak;
vakit çok erken.
Sana, seni anlayabildiğim gün
geleceğim.
Çaresizlik ve pişmanlık
seni boğarken.....
Çarelerle geleceğim,
sevgimle geleceğim.
Ayrılığa bir nokta koyup,
sana sevmeyi öğreteceğim ...


Bahar Ş. GÜLŞEN