Asıl adı Mahmud Abdülbâkî olan şair 1526 yılında İstanbul’da doğdu. İyi bir medrese eğitiminin ardından meslek hayatına müderris olarak başladı. Mekke, Medine ve İstanbul gibi illerde yüksek kadılık mevkilerinde bulundu. İki kere Anadolu, bir kere de Rumeli Kazaskerliği yaptı.

Dîvan edebiyatımızın en büyük şairlerinden olan şair daha öğrencilik yıllarında şair olarak kabul edilmiştir. Şiirlerinde aşk, doğa ve yaşama sevinci temalarını işleyen Bâkî beyitlerini bir sarraf gibi inceden inceye söz ve mânâ sanatları ile süslemiş, Türkçe’nin ifâde imkânlarından, mecazlarından bol bol yararlanmıştır. Kasideleri, gazelleri, divan şiirinin en güzel örneklerinden olup sağlığında Sultânü’ş-şuarâ (Şairlerin Sultanı) unvanını almıştır.

Başta Kanunî Sultan Süleyman olmak üzere devrinde yaşadığı dört pâdişâh tarafından korunarak rahat bir hayat süren şair 1600 yılında İstanbul'da yaşama veda etmiş ve Edirnekapı dışında, Eyüp yolu üzerinde toprağa verilmiştir.

ESERLERİ:

- Dîvan 
- Me’-alimü’l-yakîn fî sîreti Seyyîdü’l-Mürselîn (tercüme)
- Fazâilü’l-cihad (tercüme)
- Fazâil-i Mekke (tercüme)
- Kırk Hadis Tercümesi 

ŞİİRLERİ