İNSAN VE DENİZ
  
Sen, hür adam, seveceksin denizi her zaman;
Deniz aynandır senin, kendini seyredersin
Bakarken, akıp giden dalgaların ardından.
Sen de o kadar acı bir girdaba benzersin.



Haz duyarsın sulardaki aksine dalmaktan;
Gözlerinden, kollarından öpersin; ve kalbin
Kendi derdini duyup avunur çoğu zaman,
O azgın, o vahşi haykırışında denizin.



Kendi âleminizdesinizdir ikiniz de.
Kimse bilmez, ey ruh, uçurumlarını senin;
Sırlarınız daima, daima içinizde;
Ey deniz, nerde senin o iç hazinelerin?



Ama işte gene de binlerce yıldan beri
Cenkleşir durursunuz, duymadan acı, keder;
Ne kadar seversiniz çırpınmayı, ölmeyi,
Ey hırslarına gem vurulamayan kardeşler!

Charles Baudelaire
(1821-1867)



( Fransa ) 


 Çeviri: Orhan Veli Kanık


Dünya Şiir Antolojisi 1, S. 549






İNSAN VE DENİZ 
  
Özgür insan, denizi her zaman seveceksin!
Deniz aynan; görürsün kendi ruhunu orda,
O aynada, o sonsuz yayılan dalgalarda,
Senin de dipsiz, acı bir uçurumdur beynin.



Dalmayı çok seversin sen kendi görüntüne;
Gözlerin, kollarınla kucaklarsın hep onu,
Kalbin dinlenir bazan duyup uğultusunu
Vahşi yakarışların acı gürültüsünde.



İkiniz de karanlık ve ağzı sıkısınız:
İnsan! Uçurumuna hiç kimse inemedi,
Deniz! Servetlerini kimseler bilemedi,
Sırrınızı vermede ne kadar kıskançsınız!



Ve nice çağlar geçti, ve nice uzun yıllar,
İnsaf yok, pişmanlık yok, hep savaşıyorsunuz;
Kan dökmeyi, ölümü ne çok seviyorsunuz,
Siz ey düşman kardeşler, ebedi savaşçılar! 

Charles Baudelaire
(1821-1867)



( Fransa ) 


 Çeviri: Erdoğan Alkan



Karanlıklar Prensi Baudelaire, S. 199 






İNSAN VE DENİZ 
  
Özgür insan, denizi seveceksin her zaman!
Deniz aynandır senin; seyredersin ruhunu
Dalgası yayılırken bir sonsuzluğa doğru,
Farkı yoktur ruhunun acı bir uçurumdan.



Keyif duyarsın kendi görüntüne dalmaktan;
Gözlerin, kollarınla kucaklarsın sen onu,
Kalbin unutmak için bir an uğultusunu
Avunur bu seslerde, yola gelmez ve yaban.



İkiniz de karanlık ve ağzı sıkısınız:
İnsan, kimse inmedi senin uçurumuna,
Deniz, herkes yabancı zengin kaynaklarına,
Gizinizi korurken nasıl da kıskançsınız!



Oysa birbirinizle, sayısız yüzyıllar var,
Kalpsiz savaşırsınız hiç pişmanlık duymadan,
Hoşlandığınız için ölümden ve vurkır’dan,
Ey haşarı kardeşler, ey sonsuz kavgacılar!

Charles Baudelaire
(1821-1867)



( Fransa ) 


 Çeviri: Ahmet Necdet



Charles Baudelaire, Kötülük Çiçekleri, S. 37