ÇALAR SAAT 
  
Çalar saat! uğursuz tanrı, öfkelenerek
Uzatır parmağını, bizi tehdit edip, der:
"Anımsa! Biraz sonra bu titreşen Hüzünler
Hedefi vurur gibi yüreğine inecek;



Puslu, buğulu Arzu kaçacak ufuklara
Sahnenin kulisinde bunalan Sylphide (1) gibi;
Sana bir ömür boyu verilmiş nasibini
Geçen her an elinden aiacak parça parça.



Saniyem, böcek gibi dinle neler söylüyor
Tam üç bin altı yüz kez, her saat'te, inceden
Fısıldıyor: Anımsa! Ve: Geçmiş Zamanım ben,
İğrenç hortumlarımla ömrünü emdim; diyor.



Remember!(2) Esto memor! (3) Savurgan ruh, anımsa!
(Madeni hançerem bak konuşuyor her dili.)
Bir maden cevheridir dakikalar, ölümlü!
Altını çıkarmadan sakın onları atma!



Anımsa ki Zaman bir açgözlü kumarbazdır,
Hilesiz de kazanır her eli, böyle yasa.
Gündüzler kısalırken gece uzar: anımsa!
Girdap susuz iken hep; su saati boşalır.



Vaden doldu, az sonra çalacağım. Ve Felek
Ve henüz kızoğlankız zevcen görkemli Erdem
Ve Pişmanlık (son yerin!) Ve her şey: Garip adem,
Yaşlı ödlek, iş işten geçti, geber! diyecek" 

Charles Baudelaire
(1821-1867)



( Fransa ) 


 Çeviri: Erdoğan Alkan



(1) Sylphide: Hava perisi


(2) Remember: anımsa (İngilizce)


(3) Esto memor: anımsa (Latince)




Karanlıklar Prensi Baudelaire, S. 260





ÇALARSAAT
  
Çalarsaat! uğursuz, ürkünç, duymaz tanrı,
Der, parmağıyla korkutup bizi : Anımsa!
Korku dolu bağrına saplanır nasılsa
Bir hedef gibi, titreşen Acılar gayrı;



Ufka doğru kaçar buğuyu andıran Haz
Sahne dibindeki bir geri gibi hemen;
Her bir an parça parça koparıp yer senden
Herkese ömrünce verilen zevki biraz.



Saniye, tam üç bin altı yüz kez saatta,
Fısıldar : Anımsa! — Çabuk çabuk, sesiyle
Bir böceğin. Şimdi der: Ben Geçmiş'im bile,
İğrenç hortumumla emdim ömrünü hatta!



Remember! Anımsa! Esto memor! Ey savruk!
(Konuşmadığı dil yok demir gırtlağımın.)
Bir külçe ki her dakika, ölümlü çılgın,
Atma, altınını sızdırmadan, çarçabuk!



Anımsa ki Zaman hırslı bir kumarbazdır,
Hilesiz kazanır her elde! budur yasa.
Gün sönüyor; kabarıyor gece; anımsa!
Uçurum hep susuz; su saati boşalır.



Saat nerdeyse çalar ve tanrısal Yazgı
Ve yüce Erdem, o daha kız olan karın,
Ve Pişmanlık bile (ah! sonuncu durağın!)
Derler: "Koca ödlek, geber! erişti yargı!"

Charles Baudelaire
(1821-1867)



( Fransa ) 


Çeviri: Sait Maden


Taha Toros Arşivi, 001512026006