SES
  
En çok kütüphaneye yaslanırdı beşiğim,
Acınacak Babil, ki roman, hikâye, bilim,
Her şey, Latin külü ve Yunan tozu orda var.
Boyum yüksek o zaman kitap forması kadar.
İki ses konuşurdu. Biri, kurnaz, kararlı,
Derdi ki : "Bu Dünya bir çörek, tatlı mı tatlı;
Güçlüyüm (ve sınırsız olur o zaman zevkin!)
Sana o kadar büyük bir iştah vermek için."
Öbürü: "Gel! haydi! gel, düşlerde yolculuğa,
Mümkünün ötesine, bilinmeyen diyara!"
Ve şakırdı kumsalın haşin rüzgârı gibi,
Uğuldayan hayalet, kimsenin bilmediği,
Kulakları okşayan, sarsan aynı zamanda,
Cevap vermiştim sana : "Evet, hoş ses!" O anda
Oluşuverdi, yazık! bu benim yaram denen
Ve bir de kara yazgım. Dekoru ardındayken
Sınırsız varoluşun, uçurumun dibinde,
Açık seçik görürüm o garip dünyaları,
Bendeniz önseziyle esriyip duran kurban,
Sürürüm yılanları, kunduramı ısıran.



İşte o andan beri, ki peygamberler gibi,
Yürekten seviyorum ben çölü ve denizi;
Bayramlarda ağlıyor, yaslarda gülüyorum,
Ve en acı şarapta nefis tat buluyorum;
Yaşanmış olay için yalan derim çok kere,
Düşerim çukurlara, bakıyorken göklere.
Bir ses avutur ve der : "Düşlerine sahip çık;
Delideki güzel düş, akıllıda yok artık!"

Charles Baudelaire
(1821-1867)



( Fransa ) 


 Çeviri: Ahmet Necdet



Charles Baudelaire, Kötülük Çiçekleri, S. 243 






SES
  
Beşiğim kitaplığa yaslıydı iyice.
O karanlık Babil'de roman, öykü, bilim,
Her şey, Latin külü, Yunan tozu, iç içe
Dururdu. Bir forma kadardı yüksekliğim.
İki ses duyardım. Biri kurnaz ve kesin.
Derdi bana : "Yeryüzü pek tatlı bir çörek;
Elimde benim (ne büyür o zaman zevkin!)
Sana o genişlikteki bir iştah vermek."
Öbürü : "Gel! derdi, düşlerde geziye gel.
Olabilirden öteye, bilindik üstü!"
Ve şakırdı o ses, kumsallardaki o yel,
Nerden gelir bilinmez, uluyan görüntü,
Okşayan kulağı ve ürperten derinden
Dedim sana : "Peki, tatlı ses!" Bu arada
Başlar benim, ne çare! o yaram denilen
Şey ve kara yazgım. Döşeminden arkada
Engin varlığın, ta uçurumdan içeri,
Açıkça görürüm nice yadırgı evren,
Ben, esrimiş kurban uzgörüşümden beri,
Yılanlar sürürüm ayağımı kemiren.
Ve o gün bu gündür yalvaçlar gibi ben de
Çöle ve denize ta gönülden vurgunum;
Gülüp geçerim yasta, ağlarım şölende,
En kekre şarapta eşsiz bir tad bulurum;
Bana sık sık yalan gelir olup bitenler.
Çukura düşerim göğe göz gezdirirken.
Ama avutur Ses, "Sakla düşlerini, der,
Delinin düşü güzeldir bilgeninkinden!"

Charles Baudelaire
(1821-1867)



( Fransa ) 


Çeviri: Sait Maden


Taha Toros Arşivi, 001512026006