ÇİÇEK YERİNE
  
Yüzüne bak güneşin
Yüzüne bak körfezdeki denize düşen güneşin
Yüzüne bak acılı aşkların üstüne inen güneşin.



Gelişine bak akşamın
Gelişine bak körfezdeki denize çöken akşamın
Gelişine bak yarım yamalak aşkların
üstüne giden akşamın.



Hayatı unutma.
Yeniyi unutma.
Yaşayanı unutma. 



Sen ki duvardan akan sulara baktın ağladın
Leğenlere dolan yağmura baktın ağladın
Özendin sulara ve yağmura
Kalbini gözlerinin yerine koydun
Aktı mı sanki kanlı günlerin gecelerin kanı?
Uykusuzluk uçtu mu yuvasından?
Gönüller şen oldu mu?
Aktı mı ayrılığın deli ırmağı ayaklarının önüne?
Yumuşadı mı sert yanları
Yuvarlandı mı kayaları?
Tutuldu mu ayrılık sevginin depremine
Çekildi mi mağarasına inine
kayboldu mu ayrılık denilen yabanıl hayvan?
Hayır, hiçbiri olmadı bunların.
Çünkü, çamur içinde kalan çıplak ayaklarını
bana alacakaranlıkta da yazdığını unuttun.
Kapalı, uykuya dalmış gözlerinden 
duyguların yayıldığını
kalbimin içinde çarpan kalbinin sesinden
sellerin boşandığını
beni alıp sürüklediğini,
bir o yana bir bu yana savurduğunu
kötü geçmiş zamanlarla
iyi geçmiş zamanlar arasında bıraktığını
yanından uzaklara,
uzaklardan yanına attığını unuttun.
besledin adam ettin ayrılığı, iyileştirdin. 



Çocuktun, çocuk oldun"herbirşey"e özenmedin
Büyüdün, malları mülkleri terk ettin
Gün oldu yanlız kaldın bir başına acıların ortasında
Sevecen yanların eksilmemiş, eksiltemedin
Çoğu zaman kolların çocuğunu kucaklar gibi
koşman ayrılmak için değil, kavuşmak için sanki.
Sabahları ilk önce ısınan senin bedenin
kar yağsa da ısınan senin bedenin.
Ne olursa olsun en geç soğuyan senin yüreğin
insanlarla değil buzullarla da çevrili olsan
en geç soğuyan senin yüreğin.
Görmesek de yaşıyor o mavi kuş.
Beraber bakmasak ta yağacak ilk kar.



Yağışına bak sevginin.
Yağışına bak körfezdeki dağların
üstünde duran sevginin.
Yağışına bak vakitsiz aşkların
üstünde kalan sevginin.



Yükselişine bak hasretin.
Yükselişine bak körfezdeki dağların
üstünde uyuyan hasretin.
Yükselişine bak yavru aşkların
üstünde çırpınan hasretin.



Hayatı unutma.
Yeniyi unutma.
Yaşayanı unutma.

Süreyya Berfe
( 1943 -          )



Kalfa, Şiirler 1965-1998, S. 204-205