DENİZİM OLUR MUSUN ? BOĞULUŞUMA TANIK !

                  
Kimseye değmeden yaşamak vardı özgürce 
adı unutulmuş caddelerde adımı unutmak vardı
sevişmelerin azgın tadını tek başına paylaşmak
öpüşleri kendi payına çok dağıtmak vardı
hiçbiri olmadı, oynak geceler aldı avuçlarımdan öcünü
şiir kokusunda kaldı hasretin darp izleri
yitirilmemiş yitiklere çığlıklar attı mavi koylarında martılar
(Deniz) HALA AĞLIYOR susarak !
Deniz beni çağırmaktan vazgeçti, ona git diyor..
git çünkü o da artık ağlayan bi mavi
ve benim kadar DENİZ !!!




Bircan MAVİYILDIZ