SENSİZLİĞİN MÜKEMMELLİĞİ

Sensizliğin bana ait ayrıntılarındandı,
Odamın duvarlarında sızlayan parmaklarımın sancısı.
Ağlayışlarda  yakalardım seni, mutluluğa inat...
Gözlerimi diktiğim tavanında,
Seni oynatırdı bana
Yokluğunda icat ettiğim film makinası.
Düşlediğimde açılırdı ekran,
Düşlediğimde;
Değişirdi odamın sensizlik tüten ağır, ezici hasret kokusu.
İzlemeye  doyamadığım hikayemdin o zaman...
Biliyor musun şimdi,
Sensizliğin mükemmeline vardığım ayrıntılar,
Ve hep yeni buluşlar yaptığım büyülü odam,
Usta'yı bulup en son
Senin tüm filmlerini de yaktılar...

BÜLENT ÖZTÜRK