YALNIZLIĞIMIN ÖYKÜSÜ

Yalnızlığımın öyküsü
Silinmeye yüz tutmuş satırlarda,
Okudukça ağladığım hatıralarla dolu.
Ah o sevgilerle, o sevişler.
O günlerle, o mutlulukların
Ötesinde yalnızlığım...
Dönüpte o günlere baktığımda şimdi,
Maziyi hatırladıkça ağladığım bir ceza bana sanki.
Odamda, 
Kapkara perdelerin ardında hayallerimleyim, 
Gerçeklerden çok uzak.
Geceyarısı bir misafir gibi beklediğim, özlediğim o mutluluk...
Ah bu yalnızlık,
Koyar insana. 
Hele bir de sevince...
Yalnızlığımın öyküsü bu;
Kahraman değil,
Bir zavallıyım başrolde...

BÜLENT ÖZTÜRK