ÖZ DÜNYAM MENİM
  
Kazadan, kaderden hele uşakken
Gözleri tutuldu Âşık Veysel'in.
Getdi arkasınca, o getdi erken
Kalbinde yakdığı odun, meş'alın.



Zulmete (1) nûr saçdı bir meş'al teki, (2)
Aşkını göz bildi, nûr saçdı Veysel.
Zulmete göz yumup öz kalbindeki
Işıklı dünyaya kapandı Veysel.



Gözünü açarık dedi hekimler,
O razı olmadı ameliyata.
Dedi körlüğümle bir zerre kadar
Küskün değilem ki, ben bu hayata.



Dünya necedirse, koy olsun ele.
Amandır, beni de rahat koyun siz.
Benim öz kalbimde, öz yüreğimde
Kurduğum dünyaya dokunmayın siz.



En şirin, en güzel dileklerimden
Saltanat kurmuşam öz dünyamda ben.
O benim hayâlim, o benim rüyam.
Benim öz dünyama tapılmaz evez. (3)



Bunu bilirem ki, hayâli dünyam
Sizin dünyanıza asla benzemez.
Dünyam dünyanıza eğer tay olsa, (4)
Solar içimdeki gülüm, gülşenim.
Ondan korkuram ki, gözüm açılsa
Dağılıp yok olur öz dünyam benim. 



Dayazı (5) görmürdü kör bakışları,
Derini görürdü... Onun ne derdi!
Çekirdekte ağacı, çiçekte barı, (6)
Bakışta yüreği görebilirdi.



Zulmete nûr saçdı bir meş'al teki,
Âşkını göz bildi, nûr saçdı Veysel
Zulmete göz yumup öz kalbindeki
Işıklı dünyaya kapandı Veysel.



Bin şiir yarattı her nefesinde.
Bülbül tek ötürdü gül hevesinde.
Çiçeğin etrinde, kuşun kesinde
Yatan mânâları tapandı Veysel.



Odu suda gördü, hayırı şerde.
Sevincin sırrını tapdı kederde.
Gözlünün yeherden (7) aşdığı yerde
Atını dört nala çapandı Veysel. 


Bahtiyar Vahapzade
( 1925 - 2009 )



( Azerbaycan ) 




(1) karanlığa
(2) bir tek meşale
(3) dengi bulunmaz
(4) denk olsa
(5) sığ, derin olmayan
(6) baharı
(7) eyer



Azerbaycan Şiiri Antolojisi, S. 179-180