İÇİMDEKİ O SES
  
Ölmelisin dedi içimdeki ses,
yaşıyorsun boşu boşuna.
Kalmamışken hayatta tutunacak bir tek dalın,
kor ateşlere atmışken umudu,
gün ortasında batmışken güneşin
ve karlar yağmışken üzerine temmuz sıcağında,
ölmelisin dedi içimdeki ses,
yaşıyorsun boşu boşuna..



Bir paçavra gibi atmışken hayat seni bir kenara,
can bahane ararken tenden ayrılmak için,
yüzün unutmuşken gülmeyi
ve nisanın hükmü sürerken gözlerinde,
ölmelisin dedi içimdeki ses,
yaşıyorsun boşu boşuna..



Göç etmişken yıldızlar ötesine mutluluk,
sinmişken üzerine yılların yorgunluğu,
dört bir yanını sarmışken acılar
ve sevgili diye boşluğu sararken kolların,
ölmelisin dedi içimdeki ses,
yaşıyorsun boşu boşuna..



Küsmüşken her şeye, herkese,
çöllere dönmüşken sevda bahçen,
kör kuyulara atmışken aşkı
ve sevmemişken seni o çok sevdiğin,
ölmelisin dedi içimdeki ses,
yaşıyorsun boşu boşuna..



Sevilmek yoksa, yoksa mutluluk,
olmayacaksa sıcak bir yuvan,
tüketmişsen umudu, kaybetmişsen her şeyini,
yok ki bir anlamı direnmenin,
ölmelisin artık, ölmelisin dedi
içimdeki o ses...

Cengiz Bektaş
 ( 1934 - 2020 )