ANA
  
Sen ki anasın 
toprağa benzer yüreğin 
bereketli doğurgan 
yemyeşil bir toprağa 
ana 
alyanaklı bal dudaklı 
bir gelin veremedim diye kızma bana 
sencileyin ak umutlarına 
ben hiç kara çizmedim 
hiç kara çizmedim 
ben çiçek taşıdım güneşe 
ben çiçek taşıdım diye güneşe 
kuşkusuz 
çiçekten bir halka 
takmayacaklar boynuma 
biliyor 
ve ağlamanı istemiyorum
ana
sen koskoca bir çınar 
ben çınardan düşen yaprak 
bak 
dalında güneş 
kökünde toprak var 
kökünde 
binlerce oğul 
binlerce umut 
duraksız doğup yeşerecek 
ne mutlu sana 
ANA.

Ocak 1981 

Nevzat Çelik
 ( 1960 -       )




Şafak Türküsü, S. 9-10