YENİLGİ
  
Yenilgi, yenilgim, yalnızlığım ve uzaklığım;
Sen bana bin zaferden daha yakınsın,
Ve kalbime tüm dünyevi şandan daha tatlı.



Yenilgi, yenilgim, kendimi tanımam
ve meydan okumam,
Sayende hâlâ genç ve hızlı olduğumu bilirim
Ve henüz çürüyen defnelerle sarılmayacağımı.
Ve ben sende yalnızlığı buldum
Ve küçük görülmekle çekinilmenin keyfini.



Yenilgi, yenilgim, parlayan kalkanım ve kılıcım,
Gözlerinde okudum ki
Taç giymek kölelikle bir,
Ve anlaşılmak düşmek demek,
Ve ele geçmek kendi sonuna gelmek demek
Ve olgun bir meyva gibi dökülüp tüketilmek.



Yenilgi, yenilgim, yürekli yoldaşım,
Şarkılarımı, hıçrırıklarımı ve sessizliğimi duymalısın,
Ve senden başka kimse bana
çırpan kanatlardan bahsetmesin,
Ve denizlerin kabarmasından,
Ve geceleri yanan dağlardan,
Ve sadece sen, dik ve kayalık ruhuma tırman.



Yenilgi, yenilgim, ölümsüz cesaretim,
Sen ve ben fırtınayla beraber güleceğiz,
Ve içimizde tüm ölenler için mezarlar kazacağız,
Ve güneşin altında azimle durup,
Dehşetli olacağız.

 Halil Cibran
( 1883 - 1931 )



( Lübnan - Amerika Birleşik Devletleri ) 




Çeviri: Dilek Özkan




Bütün Eserleri 1, Kaçık, S. 163