Seni sevmek ..
Bir tutam nergis kokusuydu ,saçlarından dağılan ,
Dudaklarınla dudaklarımın arasında sıkışıp kalan .
Seviyor... sevmiyor diye koparmaya kıyamadığım ,
Baharın ilk uyanışındaki papatya yaprağıydı !
Ya da uç uç böceğinin kendi dünyasında ,
Aklı sıra kocaman açtığı küçücük kanatlarıydı ..



Seni sevmek ..
Güneşin engin denizlerde çırılçıplak kalmış haliydi ,
Baktığında yakan, uzaklaşıldığında üşütüp titreten .
Şımarık dalgaların , sahillere tokat gibi inen vuruşları ,
Ve her vuruşunun ardından ağlattığı kum taneleriydi !
Kimi zamanda arsız bir rüzgarın sürüklediği ,
Toprağa tutunmaya çalışan, çaresiz çiçek tohumlarıydı ..



Seni sevmek ..
Uçsuz bucaksız gökyüzünü minicik yüreğe döşemek ,
Yağmur damlalarını, kar tanelerini avuç avuç bölüşmek ,
Bozkırlarda gelincik , dağbaşlarında kardelen olmak ,
Öylesine kızıl ve narin, öylesine beyaz ve mağrur !
Kelebeklerin uçuşu kadar hafif , sel taşkını kadar coşkulu ;
Tarifi kelimelerle anlatılmayacak kadar tuhaf bir duygu ..



Seni sevmek ..
Temmuz akşamlarının güzelliğidir çoğu kere ,
Yıldızları ve ışıltılarını gözlerinde seyretmektir .
Bazende ay ışığının suya yansıyan gümüş rengiydi ,
Aktıkça baştan aşağıya ; gizli gizli rakseden !
Ya da sabaha yakın vakitlerde , çöken ürpertiydi ,
Sevişmelerin ardından bedenlerde kalan tatlı yorgunluk ...


Bilal COŞKUN