SEN GİDİNCE

                  
Sen gidince;
Ben ne yapacağımı bilemez oldum,
Elim kolum bağlandı,
Kolum kanadım kırıldı.




Sen gidince;
Kendimi bir boşlukta hissettim, 
Kocaman derin bir boşluk.
Sanki hiç dönmeyecekmişsin gibi, 
Anlamsız bir umutsuzluğa kapıldım.




Sen gidince;
Sabah kahvaltısını ben hazırladım.
İnce ince dilimledim sucuğu ve kaşarı,
Çocuklara sucuklu yumurta yaptım,
Elimi de yaktım.




Sen gidince;
Kızın bulaşığı ben yıkarım dedi ama
Ben yıkadım, çaydanlıktaki su ile
Yine elimi yaktım.




Sen gidince;
Meğer yüreğimi de götürmüşsün,
Giden yalnız sen değilmişsin,
Geri getireceğini bile bile de olsa,
Sıkıntılandım.




Sen gidince;
Ben aç kaldım biliyor musun?
Meğer ekmeğim suyum senmişsin.
Hiç gülmedim biliyor musun?
Meğer sevincim neşem senmişsin.




Sen gidince
Ben ağlamadım biliyor musun?
Meğer gözyaşlarım senmişsin…




Cüneyt ŞAHİNÖZ




Karadeniz EREĞLİ