29. GÜN

Al, tut ellerimi…
Tut ki; 
Özgürlüğümün bu sevinçli gününde,
Paylaşalım sevgiyi. 
İnsanca mutlu…
Eğer efendisiysem kendimin,
Sanma ki kolay oldu.
Yüzyıllar boyu ezdi
Beni benim gibiler.
Hiç farkımız da yoktu,
O insansa ben neydim;
O doğmuş, ölecekti.
Ya ben, peki ben kimdim?

♥

"... Kim bilir belki yarın,
Belki yarından yakın
Doğacaktı..." mutlaka,
Özgürlüğü insanın!
Ve sonunda mutluluk
Bir ekim sabahında
Uzattı ışığını
Aydınlandı vatanım.

♥

Egemenlik kayıtsız,
Bu milletin hakkıydı.
Son buldu insanıma
Baskısı zorbaların.

♥

İşte:
Bu ekim sabahında uzattım ellerimi...
Ellerim cumhuriyet, egemenlik elimiz.
Paylaşalım istedim özgürlüğü sevinci:
Dokuz yüz yirmi üçten, sonsuz ekimlere; biz!..

Günay TULUN