1916 yılında Yugoslavya'da dünyaya gelen Celâl Vardar'ın çocukluğu Rumeli'de geçti. Ailesi Türkiye’ye göç ettikten sonra lise öğrenimini Edirne’de tamamlayarak 1940 yılında Ankara’ya geldi, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde başladığı öğrenimini yarıda bırakarak, Makine ve Kimya Endüstrisi Kurumu'nda memuriyete başladı ve buradan emekli oldu. Emekli olduktan sonra da Madeni Eşya İşverenleri Sendikası'nda çalıştı.

Şiirleri, 1950’li yıllarda Seçilmiş Hikâyeler, Pazar Postası, Dost dergilerinde yayınlanmaya başladı. Dost Yayınları arasında çıkan ve tek kitabı olan İki Dal’dan (1957) sonra yazdığı kırk bir şiirinin bir bölümü çeşitli dergilerde, daha sonra da Anadolu Ekini dergisinde topluca yayınlandı.

Şiirlerinde ilk göze çarpan nitelik, rahat ve kolay söylenmişliğidir. M. Sunullah Arısoy onu ve şiirini şöyle tanımlıyor:

“Celal Vardar, şiiri yalnız dizelerinde değil, yaşamında da yaşamış, dahası yaşatmış bir ozandır. (...) Şinasi Nahit Berker’in o ünlü deyişiyle; "Memleket uzun laftan battı" ilkesine bağlı kalıp, az sözcükle çok şiir söylemeye durmuş, üstelik bunu da başarmış bir ozandır. (...) Ülkeye de, insanlara da, sorunlara da, topluma da, sevgiye de, acıya da, yadsınmaya da, hayınlığa da hep ama hep güleç bir yüzle bakagelmiştir. Güleç ama içinde kimi zaman gizli, kimi zaman kibarca açığa vurulmuş bir taşlamayı, bir yergiyi de taşıyarak. (...) Onurlu, yalın, gösterişsiz yaşamına şiiri; şiirine yalın gösterişsiz yaşamının onurunu katmış sevgili Celal Vardar’a selam.”

2 Eylül 1991 tarihinde, yaşamının büyük bir bölümünü geçirdiği Ankara'da, hayata gözlerini yuman Celâl Vardar Cebeci Mezarlığı'nda toprağa verildi.

BAZI ESERLERİ:

Şiir:
İki Dal (1957)

ŞİİRLERİ