KUBİLAY DESTANI'NDAN

MENEMEN ÖNLERİ

23 Aralık 1930'dur,
Gece yeşilimsi, dağlar ak,
Bir altın çizgi gibi yerle gök arasında,
Gün doğdu doğacak.



Buz yok ama donmuştur sanki 
Sarı yapraklarla kış kocaman bir yüz. 
Tarlalar bir kilim işte 
Menemen Ovası dümdüz. 



Yalancı Mehdi Derviş Mehmet 
Yürümüş Manisa'dan bir sarı su gibi. 
Beş on adamıyla Menemen'e varmak üzere 
Yılan uykusu gibi.

(.....)

GERÇEĞE UZANAN

Düştü Kubilay'ın başsız gövdesi,
Bir çınar dalı gibi yere.
Sarktı yakasından anasından gelmiş
Mavi çiçek mor çiçek bir çevre.



Düştü Kubilay'ın başsız gövdesi
Bir söğüt dalı gibi yere,
Aydınlık aydınlığa yaklaşır iken,
Sonsuzluğa ere ere.



Düştü Kubilay'ın başsız gövdesi,
Bir zeytin dalı gibi yere,
Düştü cebinden bir kitap,
Açıldı göklere…
Fazıl Hüsnü Dağlarca
 ( 1914 - 2008  )




Bütün Şiirleri 1, S. 1939, S. 1947



Şiiri sesli izlemek için tıklayınız.