GÖZLERİM
  
Başımı kaldırıp baksam göklere
Düşer hayretlere donar gözlerim
Yoğun mavilikte bir kapı arar
Ürperir kendine döner gözlerim.



Eşitsizlik üzre bir garip âhenk
Ne izler, ne sesler birbirine denk
Bir beyaz huzmede saklı yedi renk
Bakamaz sızılar yanar gözlerim.



Nazar etsem bir örümcek ağına
Aklım uçar gider vahiy çağına
Şehidin kanına gül yaprağına
Baktıkça vurulur kanar gözlerim.



Şairim semâya dalma bu kadar
Sonsuzun ardında yine sonsuz var
Bir yaz gecesinde kalınca nâçâr
Gider rüyâlara siner gözlerim.



Bir derin ummâna girmek üzere
Eşyanın sırrına ermek üzere
Başka âlemleri görmek üzere
Gün gelir kapanır söner gözlerim.

Dilâver Cebeci
( 1943 -  2008  )




Bizim Külliye Dergisi, Elazığ,
1999, Sayı:2, Yıl:1, S.18