ÇOCUK VE RESİM
  
Bir çocuk resim yapıyor:
Tutup Ebemkuşağını sermiş önüne
Ve o asîl beyazlığa eğmiş başını,
Kalemleri, yeşil, mavi, sarı...
Düşürmüş de kâhküllerini bir masal beldesine,
Huzura şekil veriyor incecik parmakları...



Bir çocuk resim yapıyor:
Uzun kirpikleri geziniyor mor dağlarda,
Ufukta gülüp duruyor alev saçlı bir güneş,
Barışın gökçek maviliğinden kuşlar geçiyor,
Küçük yüreğinin sevgisi serpiliyor toprağa,
Yamaçlarda beyaz papatyalar açıyor...



Bir çocuk resim yapıyor:
Bir dere geliyor sonsuzluktan, akıyor sonsuzluğa,
Dirliğe boy atıyor kıyısında çimenler...
İki ağaç başbaşa seyrediyor gökleri,
Yanağından penbeler dökülüyor çocuğun,
Cömert bir yağmur gibi suluyor çiçekleri...



Ah çocuk canım çocuk,
Gel şu dünyâyı kirli libâsından soy!
Düşleri nakışlı çocuk, elleri hünerli çocuk,
Resminin bir yerine beni de koy..

Dilâver Cebeci
( 1943 -  2008  )
 



Dilâver Cebeci, Bütün Şiirleri, S. 235-236