1909 yılında Trabzon, Akçaabat'ın Ahanda Köyü'nde dünyaya gelen Hasan İzzettin Dinamo babasının 1. Dünya Savaşı'nda şehit düşmesi üzerine Darüleytam'a (Yetimler Yurdu) yerleştirildi. 17 yaşına kadar orada kaldı. Sivas Öğretmen Okulu'nu bitirdi. Malatya ve Adıyaman’da iki yıl öğretmenlik yaptı.

Ardından Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Resim-İş Bölümü’ne girdi. Ama son sınıfta, Mayıs 1935’te, işçi haklarıyla ilgili bildirisi ve “Tren” şiiri için dört yıl hüküm giydi. Bu yüzden yükseköğrenimini tamamlayamadı. Kamu görevlerinde çalışması da yasaklandı.

Hapisten çıktıktan sonra askere gitti ancak bu sırada yazdığı şiirler nedeniyle çeşitli suçlamalara maruz kaldı ve Sıkıyönetim mahkemesi tarafından bir yıl daha ceza aldı. Takma isimlerle yazılar yazmaya devam etti, fotoğrafçılıkla ilgilendi, yazdığı çocuk kitaplarıyla dikkatleri üzerine çekmeyi başardı. 6-7 Eylül olayları sırasında tutuklandı fakat 6 ay sonra masumiyeti kanıtlanınca serbest bırakıldı. Yaşamının bundan sonraki bölümünü yazarlık, çevirmenlik ve özel öğretmenlik yaparak sürdürdü.

14 yaşında şiir yazmaya başlayan Dinamo'nun ilk şiiri 1925 yılında Giresun’da çıkan "İzler" dergisinde yayımlandı. Ardından Servet-i Fünun ve Sivas'ta yayınlanan "Adım" dergisinde şiirleri yayınlandı. İlk şiir ve düzyazılarından bir kısmını, iki arkadaşıyla birlikte Adsız Kitap isimli kitapta derledi.

İlk şiirlerinde Faruk Nafiz Çamlıbel'in etkileri görülen şair Nazım Hikmet'in şiirleriyle tanıştıktan sonra onun etkisinde kalarak toplumsal konulara ağırlık verdi. Zamanla kendine özgü bir sanat anlayışı ile eserlerini yazmaya devam eden Dinamo'nun şiirleri Yeni Yol, İnsan, Sokak, Hamle, Küllük, Ses, Yeni İnsanlık, Yeni Edebiyat gibi dergilerde yayınlandı. 1960 sonrasında anı ve tarihsel romana yönelen şairin Ulusal Kurtuluş Savaşımızın ve sonrasının hikayesini belgelere dayalı olarak anlatan 8 ciltlik Kutsal İsyan ve Orhan Kemal Ödülü'nü kazandığı 7 ciltlik Kutsal Barış adlı eserleri onun baş yapıtlarıdır.

80 yıllık yaşamı acılar ve mücadelelerle geçen Dinamo 20 Haziran 1989 tarihinde yaşama veda etti ve Küçükçekmece'deki Şenlikköy Mezarlığı'na defnedildi.

BAZI ESERLERİ:

Şiir:
Deniz Feneri (1937)
Karacaahmet Senfonisi (1960)
Özgürlük Türküsü (1971)
Mapushanemden Şiirler (1974)
Sürgün Şiirleri (1975)
Gecekondumdan Şiirler (1976)
Çoban Şiirleri (1982)
Nâzım’dan Meltemler (1989)
Tuyuğlar (1990) 

Roman:
Kutsal İsyan (sekiz cilt, 1966-1968)
Ateş Yılları (1968)
Savaş ve Açlar (1968)
Kutsal Barış (yedi cilt, 1972-1976)
Öksüz Musa (1973)
Musa’nın Mapushanesi (1974)
Koyun Baba (1976)
Musa’nın Gecekondusu (1976)
Açlık (1982)
Türk Kelebeği (1981)
Adalet Sıtması (1983)
Anadolu’da Bir Yunan Askeri (1988) 

Öykü:
Savaşta Çocuklar (1981)

Anı:
6-7 Eylül Kasırgası (1971)
2. Dünya Savaşı’ndan Edebiyat Anıları (1984)
TKP ve Aydınlar (1989)

ÖDÜLLERİ:

1977 - Orhan Kemal Roman Armağanı (Kutsal Barış)

ŞİİRLERİ