PAUL ELUARD'IN DÖNÜŞÜ
  
Uzaktan geliyorsun bana doğru bu öğle üzeri,
güney ilkyazının bu öğle üzeri, uzaktan,
alnında değişmeyen bir ışığın tanyeri,
kendin için dokumuştun onu günler boyu,
şimdi de ölümünle dondurmuş geliyorsun.



Şöyle bir gördüydüm seni,
ey Fransa'nın güzel başağı,
bir ekim gecesinde gördüydüm seni,
ölü değildi henüz özgürlük o sıralar,
yıkıntılar dünyasının altında debelenirdi henüz.
O sıralar aşk kitaplarında senin,
o sıralar yalın sözcüklerinde düşlerinin
yas tülleriyle gölgeli değildi henüz
barışın ak yüzü.



Geliyorsun bugün bana doğru, ayakta, uzak,
geliyorsun bugün ölmüş olarak,
denizlerin üzerinden,
sürdürmek isterdim ben bu dostluğu,
sürdürmek keyifli keyifli türküler söyleyerek,
senin çok iyi bildiğin binbir hüzünlü nedenle
yalnız parmaklarımızın sıcaklığını tanıyan
bu dostluğu.
Gel otur benim sürgün insan bahçeme.



Bak şu çiçekler - yıldız çiçekleri,
Yunan orkideleri ve güzelhatun çiçekleri -
bak şu tırmanan bitkiler - türüz otları,
duvarlara canla başla bağlı kahkaha çiçekleri -
top top çiçekler işte, Hind leylâkları,
manolyalar - şu ağaçlar -




Dört yanımı saran bu dost yeşillik,
nicedir beni yalnız komayan bu dost yeşillik,
senin yüreğini verdim ben onlara,
senin canlı yüreğini.
İşte geldin.
Şimdi başlıyorsun yaşamaya.



Gel konuşalım.
Haydi anlat.

Rafael Alberti
( 1902 - 1999  )



( İspanya ) 



Çeviri: A. Kadir - Afşar Timuçin 



Dünya Halk ve Demokrasi Şiirleri I, S. 132