1875 yılında Diyarbakır'da dünyaya gelen Faik Âli Ozansoy ilk ve orta öğrenimini Diyarbakır'da tamamladıktan sonra, İstanbuldaki Mekteb-i Mülkiyeye girdi. Askerî Rüştiye ile Mekteb-i Mülkiye'yi bitirdi (1901)

Mezun olduktan sonra çeşitli yerlerde kaymakamlık ve mutasarrıflık görevlerinde bulundu. Mütâreke yıllarında Diyarbakır vâliliği yaptı. Ardından Dâhiliye Nâzırlığı'nda müsteşarlığa getirildi ise de, iki ay sonra kabînenin düşmesi sonucu, bu görevden istifâ etti. ( 1931) İki yıl Mülkiye Mektebi'nde Fransızca, üç yıl kadar da Saint Benoit Lisesi'nde Türkçe öğretmenliği yaptı.

Servet-i Fünun'cuların en genç üyelerinden olan şair topluluğun dağılmasından sonra Fecri Âtî grubuna öncülük etti. Tevfik Fikret ile Abdülhak Hâmit Tarhan'ın tesirinde kaldı ve kadın, aşk ve tabiat temalarını işleyen duygu yüklü şiirler yazdı. Birinci Dünya Savaşı yıllarında bireycilikten sıyrılarak, şiirlerinde yurt sevgisini işledi. Şiirlerinin yanısıra oyunları da bulunan şair bir süre Ankara'da “Marmara” isimli bir dergi çıkardı.

Şair ve yazar Süleyman Nazif'in kardeşi, şair Munis Faik Ozansoy'un da babası olan Faik Âli Ozansoy, 1 Ekim 1950 tarihinde Ankara'da yaşama veda etti ve vasiyeti üzerine İstanbul'da Zincirlikuyu Mezarlığı'nda, Abdülhak Hâmid Tarhan'ın mezarının yanına defnedildi.

BAZI ESERLERİ:

Şiir:
Fani Teselliler (1900)
Mithat Paşa (1911)
Temâsil (1912)
Elhân-ı Vatan (1915)

Oyun:
Payitahtın Kapısında (1918)
Nedim ve Lale Devri (1950)

ŞİİRLERİ