YİNE RUHUMLA BAŞBAŞA
  
Sarmış senin semânı bütün sis, bütün duman..
Derdin büyüktür, ey benim artık gârip olan



Artık dilek ne? bilmeyen âvâre ruhum ah!
Nisyan o sermedi geceden başka yok penah.



Nisyan?! Fakat kolay mı bu? hatta zaman bile
Çok kerre yardım eyleyemez... İşte hâile.

Selden firar eder gibi kaçmak düşünceden,
Hülyaya, aşka, şîre vedâ eylemek, geçen



Bir ömrü yâda almamak artık... o kurtaran
En son nefes çıkıncıyadek hiç uyanmadan



Rüyâsı yok bir uykuya dalmak... Bu şeylerin
İmkânı olsa mes’ele kalmaz.. Mukadderin



Tağyiri iktidarımızın haricindedir..
Lâkin beşer garibedir, esrâr içindedir...



Bilmez misin, mahasinin ey hasta âşıkı,
Yoktur bizim hayatımızın zerre mantığı?



Aksettirir zaman zaman âyinei hayat
İdraki durduran ne vekayi, ne hâdisat.



Çık, git, biraz sükûnla teselliyi sen yine
İcâzi bînihâye tabiatta um, dene.



Ormanların, denizlerin, ormanlı dağların
Koynunda cüst-ü cû et.. El altındadır yarın,



Bir çok yarınlar... Onlara yalnız o hükmeder.
Birden döner, umulmadık anlarda hayr u şer.



Bilmez misin ki her gecenin bir sabahı var,
Binbir güzelliğiyle kışın zeylidir bahar.

Faik Âli Ozansoy
(1876 - 1950)




Taha Toros Arşivi, 001513092006