SIRÇA SARAY

Sırça bir saray gibiydi yüreği,
Kapatırdı kapılarını tüm mutluluklara
Göküzü karartınca en kuytu köşeleri
Bir sürü bebek dolardı odasına,
Elleri yüzleri tombik olmayan,
Ve
Şiş karınları...
Tok olduklarından değil,
Isyan ettiklerinden açlığa,
Belki de aç olduklarının
Farkında bile olamadıkları için..
Tüm yemişleri sunardı onlara,
Sırçadan sofralarda,
Günışığı zorlayınca perdelerini,
Her biri bir yana kaçışırdı,
Her seferinde bir duvarı yıkılırdı
Sırçadan sarayın..
Darmadağın ederdi yemiş sofralarını,
Gerçekten sunamadığı için güzel bebelere...

FETHİYE TEMİZ

Toronto, Nisan 1980