KABR-İ FİKRET’İ ZİYARET 

- Tevfik Fikret'in necîb rûhuna -

Dediler ki, ıssız kalan türbende,
vahşî güller açmış!.. Görmeye geldim;
o hücrâ cennetin hâkine ben de,
hasretle yüzümü sürmeye geldim.



Dediler ki, sana emel bağlıyan
kabrinde diz çöküb, bir dem ağlıyan
ber'mürâd olurmuş!... Ben de bir zaman
ağlayıb mürâda ermeye geldim.



Şu hicrân yılının son-bahârında,
jâleler titrerken çemenzârında,
gün-doğmazdan evvel, ben mezârında
mâtem çiçekleri dermeye geldim.



Seni andım bütün gam çekenlerle,
aşk-ı hakk uğruna yaş dökenlerle,
sarı gonca veren şu dikenlerle
taşına bir çelenk örmeye geldim.



Yâdın - ölüm gibi - bir sırr-ı mübhem!...
Neş'e-i sevdâ-mı bu hiss i elem ?!...
Ruhûmu ne füsûn eyledin bilmem?
Bu gün sana gönül vermeye geldim!

8 Eylül, 1915 

Rızâ Tevfik

Rübâb-ı Şikeste ve Diğer Eserleri, S. 459