GAZEL - XXV
  
1. Yine zevrak-ı derûnum kırılıp kenâre düştü
    Dayanır mı şîşedir bu reh-i seng-sâre düştü.
 
   Yine gönül kayığım kırıldı, kıyılara düştü
   Dayanır mı şişedir bu taşlık  yollara düştü.



2. O zaman ki bezm-i candâ bölüşüldü kâle-i kâm
    Bize hisse-i mahabbet dil-i pâre pâre düştü.
   
    O zaman dost meclisinde arzu kumaşları bölüşüldü ya
    Bize sevgi payından paramparça olmuş bir yürek düştü.
 


3. Gehî zîr-i serde desti geh ayâğı koltuğunda
    Düşe kalka haste-î gam der-i lûtf-i yâre düştü.

   Kah eli başına destek kah ayağı koltuğunda
   Düşe kalka üzüntüsünden hasta bir halde sevgilinin lütuf kapısına ulaştı.
 


4. Erişip bahâra bülbül yenilendi sohbet-i gül
    Yine nevbet-i tahammül dili bî-karâre düşdü.

    Bülbül bahara erişti, gül meclisi yeniden kuruldu
    Yine sabır nöbeti kararsız gönlüme düştü.
 


5. Meh-i burc-ı ârızındâ gönül oldu hâle mâil
    Bana kendi tâliimden bu siyeh sitâre düştü.

    Gönül ay üzerindeki yıldız kümesine meyledince
    Benim talihime bu siyah yıldız düştü.
 


6. Süzülüp o çeşm-i âhû dedi zevk-ı vasla Yâ Hû
     Bu değildi neyleyim bû yolum intizâre düştü.

   O ceylan gözlü süzülerek dedi ki kavuşma zevkine son
   Bu değildi (umduğum) ne yapayım, yolum özlemle bekleyişlere düştü.
 


7. Reh-i Mevlevi'de Gâlib bu sıfatla kaldı hayran
    Kimi terk-i nâm u şâne kimi i'tibâre düşdü.

   Mevlevilik yolunda Gâlib bu nedenle kendinden geçti
   Bazen nam ve şanı terk etmek, bazen de saygınlık kazanmanın peşine düştü.


Şeyh Gâlib
 ( 1757 - 1799 )



Şeyh Galib Divanı'ndan Seçmeler,
Abdülbâki Gölpınarlı, S. 78