GAZEL XVII 
  
1. Açıldı bâğçe-i reng ü bûda bâr-ı behâr
Pür etti gülşeni hep tuhfe-î diyâr-ı behâr

1. Bahar geldi; baharın yükü, (dengi) renk ve koku bahçesinde açıldı;
bahar ülkesinin armağanı gül bahçesini tamâmiyle doldurdu.



2. Nihâlin ağzı köpürdü şükûfe zannetme
Cihânı eyledi divâne cûybâr-ı behâr 

2. Çiçek sanma; fidanın ağzı köpürdü;
bahar ırmağı, âlemi deli-divâne etti



3. Sadef değildir eder çâk zehre-i bahri
Figân-ı aşk ile ebr-i güher-nisâr-ı behâr

3. Sedef sanma; inciler saçan bahar bulutunun aşkla feryâd edişi,
denizin ödünü patlattı, bağrını yardı



4. Eserdi cûş-ı mahabbetle ehl-i sevdâ hep
Dimâga bûy-ı cünun verdi rüzgâr-ı behâr

4. Sevda ehli olanlar sevgi coşkunluğuyla sarhoş olup coşardı hep;
bahar rüzgârı, akla-fikre delilik kokusunu getirdi



5. Çemen bir allı yeşilli kumâş-ı dibâdır
Ki târ u pûdu rek-i ebr-i dest-kâr-ı behâr

5. Çimen, allı-yeşilli öyle bir ipek kumaş ki  onun iplikleri
çevik bahar bulutunun, sicim gibi yağdırdığı yağmurdur.

 

6. Geçer bu devr-i gül ü mül heman güler yüzdür
Çemende meclis-i işrette bergüzâr-ı behâr

6. Bu, gül mevsimi hemencecik geçer gider;
yeşillikte,  bahardan yadigâr kalan, ancak güler yüzdür.



7. Zemîni tâzeledi feyz-i hâme-î Gâlib
Eğerçi köhnedir eş'âr-ı âbdâr-ı behâr. 

7. Bahârın terü taze görünen şiirleri eskimiş olsa da
   Galib'in kaleminin feyzi (anlatım tarzı) yenilendi. 

Şeyh Gâlib
 ( 1757 - 1799 )


Şeyh Galib Divanı'ndan Seçmeler,
Abdülbâki Gölpınarlı, S. 60