EL DESDICHADO
  
Ben Zifiri Karanlık,- ben ki Dul, - Çaresizim,
Şatosuna el konmuş, ben, Aquitaine prensi
Tek yıldızım da öldü. Şimdi yaldızlı sazım
Taşıyor Melankoli'nin Kara güneşini.



Mezarındaki güzel, sana geçiyor nazım
Ver bana Pausilippe'i, İtalyan denizini
Nerde Gülle Asmanın kucaklaştığı üzüm
Ver bana yüreğimin hoşlandığı çiçeği



Amour muyum, Phoebus mü?...
Lusignan ya da Biron mu?
Öpmüştü Kraliçem, hâlâ kırmızı alnım;
Syrene'in mağrasında tatlı düşlere daldım...



Utkuyla gelip geçtim iki kez Acheron'u
Dile getirdim tek tek çalıp Orphee'nin lirini
Perinin, Ermiş Kızın hazin iniltilerini.

Gerard de Nerval
( 1808 - 1855 )

( Fransa ) 



 Çeviri : Erdoğan Alkan


Sylvie, S. 105





EL DESDICHADO
  
Garibim, yaslıyım, yok derdime çare bulan,
Kalesi elden gitmiş Aquitaine'li beyim ben:
Bir tek yıldızım söndü, darmadağın sazımdan
Karasevda'nın kara güneşidir akseden.



O mezar gecesinden, ey tesellim bir zaman,
Pausilippe'i, İtalyan denizini ver geri,
Ve o çiçeği, dertli gönlüme merhem olan,
Çardakta asmalarla sarmaş dolaş gülleri.



Phoibos, Amor muyum?...
Lusignan mı, Biron mu?
Kraliçenin öptüğü alnım hâlâ kırmızı;
Mestolmuşum mağarada yüzüyorken su kızı...



İki kere muzaffer, aşmışım Acheron'u:
Orphée gibi duyurmuş sazımın her kirişi
Kâh bir peri çığlığı, kâh bir kız iç çekişi.

Gerard de Nerval
( 1808 - 1855 )


 Çeviri : Afif Obay