DİN
  
Benim dinim ne ümittir, ne korku;
Allah’ıma sevdiğimden taparım!
Ne Cennet, ne Cehennem’den bir korku
Almaksızın, vazifemi yaparım.



Vaiz!... Deme Cehennem’in ateşi
Çıkar bilmem kaç bin çeki odundan.
De ki vardır bir güzellik güneşi,
Doğmuş bizim aşkımızın od’undan...



De ki vardır Tuba adlı bir ağaç
Kökü gökte, gönüllerde, dalları...
Yemişinden yedi ruhum, değil aç;
Bütün sevgi, şefkat onun balları.



Vaiz!...Bana mahabbeti şerheyle
Ben aramam şeytan nedir, melek ne?...
Erenlerin esrarından söz söyle:
Seven kimdir, sevilen kim, sevmek ne?

Ziya Gökalp
( 1876 - 1924 )



Tanzimat ve Sonrası Türk Şiiri, S. 114