ESKİ ALINGANLIK
  
Bir yağmuru koymak var sabahın yanına
Bir yağmuru şimdi üzgün boynuna



Nehirlerin dinlediği seslerdik



İçimizden sular geçti
İçimizden sessizlikler, dalgınlıklar



Baktık acımız bir perde
Kapattık



Şimdi durup dokunsam bir yalnızlığa
O yalnızlık o yağmura uysa



Aksak zamanın ucuna aksak
Bir yokuş var, bir yok oluş
Tırmansak



– Onlar eski bir alınganlığı koydular önüme



Ben kuşları anladım bundan.

Gonca Özmen
( 1982 -        )




Belki Sessiz, S. 8