LEKE

I Vadi sırrını açtı bana Seni sonsuz bir düzlükte buldum Yaprağın koptuğu anda, incirin sustuğu Kavruk bir tarafım vardı benim Seni işte oraya koydum O güzel suları al, o güzel kokuları da Uzakta olan yaklaştı Elbet bir kadın bir ırmak döktü içine Sen dokunmanın öbür ucunda kal Sarıl dur ben sandığın yokluğa. - İkimizden esen rüzgâr yapraklar topluyor nasılsa II Seninle her şey susar sanırdım Perdelere anlatır sırrını zaman Gövdemde bir patika uzar durur Ben o bitmeyen sözlerdim Bekleyen ahşap Gök alçalır diye bilirdim seninle Bir sincap zıplar kollarında Alıp bir lekeye götürür beni Öyle bilirdim. Sen o yorulmaz sulardın Diri seslerdin. Ben işte durmadan sana dolardım III Sen başladın her şey geçip gitsin İçimde açsın sardunya, öteye çekilsin deniz. Benim de içi çekirdekli bir rüyam olsun Irmaklar geçsin gövdemden, yaban incirler. Telaşlı dudakları var çünkü sabahın Kuytular var ah! Karanlıklar Zaman durmuşsa susmuş olalım Gözlerinden gelen ışıklar dönmeyi bilmesin. Söz olup çıksın bedenin sıkıntısı Eskimesin artık fotoğrafta yüzüm. Sen başladın her şey geçip gitsin Sus dedi karınca zaman sürsün.

Gonca Özmen
( 1982 - )

Belki Sessiz, S. 28





ŞİİR PARKI